انتخابات ریاست جمهوری اسلامی ایران با پیروزی قاطع تحول خواهان همراه شد و از هم اینک شمیم پیروزی پس از پایان رقابتی جدی و سنگین وزیدن گرفته است. 

تحلیل علل شکل گیری بازگشت سونامی تغییر و رخداد تکرار حماسه دوم خرداد 76 و نقش آفرینی بازیگران مؤثر این عرصه و عوامل روحی-روانی، سیاسی- فرهنگی و اجتماعی - اقتصادی رفتار انتخاباتی رأی دهندگان را به زمانی دیگر وامی گذارم، اما در این فراز لازم می دانم برای پی ریزی شالوده ای مستحکم برای رفتار طرف های پیروز در انتخابات سخنی در باب مدیریت شادی سیاسی داشته باشم تا خدای ناکرده به رفتار ناشایست طرف پیروز در انتخابات 1388 دچار نگردیم.

شاید پیروزمندان انتخابات یازدهم این نوشته را محافظه کارانه بپندارند اما پیشاپیش به آنها گوشزد می کنم که راقم این سطور کوچکتر از ان است که از موضع درس اخلاقی سخن بگوید، بلکه از منظر آسیب شناسانه و از سر دغدغه برای آینده روابط بین نیروهای سیاسی ایران اسلامی این یادداشت را می نگارد و پیشاپیش از نقدهای سازنده استقبال می کند.

بی تردید اگر از منظر اعتقادات دینی به موضوع مشارکت انتخاباتی نگریسته شود همه شرکت کنندگان در انتخابات ریاست جمهوری که وظیفه دینی، مدنی، انقلابی و سیاسی خود را برای آفرینش شور انتخاباتی به کار بستند، پیروز میدان هستند و برد و باخت معنایی ندارد، اما اگر طبق رویه جاری و متعارف سیاسی بنگریم طبیعی است عرصه رقابت و هماوردی سیاسی عرصه برد یک طرف و باخت طرف دیگر محسوب می شود.

در این میدان تحول خواهان که با هوشمندی سیاسی مردم، بازیگری فرصت شناسانه و عاقلانه بازیگران محوری و با تشخیص صحیح نقاط ضعف رقیب و مطالبات اساسی مردم به پیروزی معناداری دست یافته اند و از این پس حداقل به مدت 4سال در فضای اجرایی و سیاسی کشور به ایفای نقش خواهند پرداخت، بیش و پیش از هر جریانی به مدیریت احساسات و هیجانات شادی ناشی از پیروزی در انتخابات نیازمندند.

چنانچه مدیریت شادی به درستی و با آینده نگری انجام شود می تواند شالوده مستحکمی برای نهادینه کردن روابط قاعده مند بین نیروهای سیاسی پی ریزی کند و در غیر این صورت شادی سیاسی مقطعی به معضله ای دامنه دار در فضای سیاسی کشور تبدیل خواهد شد.

شاید ذهن و ضمیر برخی از افراد به تأثیر مسائل ریز و جزیی بر ترسیم هندسه روابط بین نیروهای سیاسی آگاهی نداشته باشد، اما مردم فهیم ما نیک می دانند که اگر طرف پیروز انتخابات 88 از عبارت های سنجیده و غیرتحریک امیز استفاده می کرد و طرفداران رقیب خود را با عبارت نامعقول "خس و خاشاک" مخاطب قرار نمی داد چه بسا مدیریت فضای سیاسی با سهولت بیشتر و هزینه کمتری صورت می گرفت.

امروز آن تجربه فراروی تحول خواهان قرار دارد. آنان باید بر منابع و ظرفیت شادی خود به خوبی، ماهرانه و کاملاً اخلاقی مدیریت نمایند و از کاربرد هرگونه عبارت های خشن، حساسیت برانگیز و تحقیر آمیز که باعث نفرت پراکنی بین شهروندان شود، به شدت پرهیز نمایند.

تحول خواهان به ویژه اصلاح طلبان به خاطر رفتارهای عداوت زا و کینه توزانه جریان حاکم تلخ کامند، اما امروز روز تداوم مبارزه جویی و درشت گویی سیاسی نیست.

پیروزمندان انتخابات باید بدانند که اگر آنان نیز تحت تأثیر هیجانات و شعله کشیدن احساسات همان رویه های اختلاف افزا را پیشه نمایند از آرمان های والای اصلاحی-که تکریم مخالف است-فاصله زیادی دارند.

آنان باید بدانند که عصر رقابت تضادگونه به پایان آمده است و صبح رفاقت، روامداری، شکیبایی و دوستی دمیدن گرفته است.

آن ها به جای به رخ کشیدن شکست رقیبان و نمک پاشیدن بر زخم ناکامی آنان، باید به افقی بنگرند که در آن هر ایرانی به مثابه شهروند این کشور،صرف نظر از سلیقه و عقیده سیاسی اش احساس رضایت و امنیت روحی و روانی کند.

آنان که در برنامه و شعارهای تبلیغاتی خود سیاست اعتمادسازی و آشتی جویی با ملت ها و دولت های مشروع جهان را گنجانده اند، سیاست برادری، مدارا و مروت باید اولویت نخستین آنان باشد و علامت چنین رویکردی را می توان در مدیریت شادی سیاسی پس از پیروزی در انتخابات به همگان نشان داد.

تحول خواهان با مدیریت عاقلانه، اخلاقی و کنترل شده احساسات سیاسی خود می توانند فصل نوینی از عقلانیت، تدبیر،اعتدال و اخلاق گرایی را در منظومه سیاسی کشور ترسیم کنند و از این راه به نفرت پراکنی های بنیان برانداز سال های اخیر پایان دهند.

 دکتر علی کریمی مله - عضو هیأت علمی دانشگاه مازندران